Jak wyleczyć psa medycyną naturalną?

Postęp technologiczny w dziedzinie nauk medycznych zrewolucjonizował podejście do profilaktyki i leczenia, obejmujące zarówno ludzi, jak i zwierzęta. W ostatnim czasie, medycyna ludzka coraz częściej zwraca się ku biologicznym metodom leczenia, w tym homeopatii, mykoterapii oraz fitoterapii, której korzenie sięgają początków cywilizacji ludzkiej.

Wzrost świadomości społecznej, łatwość dostępu do informacji medycznych i niezadowolenie z systemu zdrowia sprzyjają zainteresowaniu naturalnymi preparatami. Również właściciele zwierząt domowych coraz częściej poszukują łagodniejszych metod leczenia, niewykazujących toksyczności i szkodliwych skutków ubocznych, jak większość preparatów farmaceutycznych .

W medycynie weterynaryjnej odnotowuje się odnowione zainteresowanie ziołolecznictwem i innymi metodami alternatywnymi zarówno w profilaktyce, jak i terapii, a przemysł intensyfikuje produkcję leków roślinnych i biologicznie aktywnych składników, równocześnie badając nowo odkryte związki naturalne.

Medycyna naturalna cieszy się ugruntowaną reputacją na całym świecie, wynikającą z wieloletnich doświadczeń w profilaktyce i leczeniu. Po wielu latach stosowania naturalnych preparatów w praktykach weterynaryjnych, zaobserwowano ich wysoką skuteczność w terapii zwierząt.

Homeopatia

Czym jest homeopatia?

Homeopatia jest alternatywną metodą leczniczą, która polega na stosowaniu środków leczniczych zawierających minimalne ilości aktywnych biologicznie składników. Ta dziedzina medycyny naturalnej skupia się na leczeniu zaburzeń funkcji narządów wewnętrznych i całych systemów organizmu.

W odróżnieniu od konwencjonalnych metod, które mogą obejmować inwazyjne zwalczanie patogenów i łagodzenie stanów zapalnych, homeopatia koncentruje się na wzmacnianiu układu odpornościowego, aby organizm mógł samodzielnie zwalczyć chorobę. Używa się do tego specjalnie przygotowanych leków, które w dużym stężeniu mogą wywoływać objawy chorobowe, ale w śladowych ilościach stymulują organizm do obrony i regeneracji.

Nie każdy przypadek chorobowy jest odpowiedni do zastosowania homeopatii, a o wyborze tej metody decyduje lekarz, biorąc pod uwagę diagnozę, objawy, przebieg choroby oraz ogólny stan pacjenta. Homeopatia jest zalecana głównie w leczeniu chorób przewlekłych i wymaga regularnego stosowania zaleconych preparatów.

Czy to działa?

Homeopatia może być stosowana samodzielnie lub jako uzupełnienie tradycyjnych metod leczenia, wspierając ich efektywność. Popularyzacja tej metody leczniczej rośnie i prawdopodobnie będzie nadal wzrastać wraz z poszerzaniem się wiedzy lekarzy oraz rosnącą świadomością pacjentów, którzy preferują nieinwazyjne podejścia w terapii.

Obserwujemy nieodwracalny trend wzrostu zainteresowania homeopatią. Mimo jej rosnącej popularności, homeopatia wciąż spotyka się z oporem niektórych krytyków, którzy nie są przekonani do jej skuteczności, mimo licznych badań naukowych potwierdzających efektywność preparatów homeopatycznych. Homeopatia udowodniła swoją wartość w leczeniu różnych schorzeń zarówno u ludzi, jak i zwierząt. U zwierząt, które nie są podatne na sugestie, często obserwuje się lepsze efekty leczenia niż u ludzi. Nieszkodliwość tej metody przyczynia się do jej legitymacji i rosnącej akceptacji.

Jak to działa?

Leczenie homeopatyczne działa na zasadzie „podobny do leczenia podobnego”. To fundamentalne prawo sformułował niemiecki lekarz Samuel Hahnemann (1755–1843). Odkrył on, że substancja, która ma zdolność wywoływania choroby, jest również w stanie wyleczyć tę chorobę. Warunkiem jest jednak rozcieńczenie tej substancji (tzw. prawo minimalnej dawki) i brak wzmocnienia. Dzięki specjalnemu preparatowi wpływa na zaburzenia funkcjonalne organizmu. Leki są wytwarzane w specjalistycznych laboratoriach w bardzo surowych warunkach.

Czym są leki homeopatyczne?

W rzeczywistości jest to rozcieńczona i wzmocniona substancja roślinna (np. korzeń rośliny), zwierzęcia (np. jad węża) lub pochodzenia mineralnego (np. siarka), która może leczyć chorobę, wykazującą objawy zdolne do indukowania nierozcieńczonego leku stan.

Leki homeopatyczne działają w zgodzie z naturą i poprawiają system immunologiczny oraz zdolność radzenia sobie z chorobą i osiągnięcia stanu równowagi. W przeciwieństwie do leków alopatycznych przeciwdziałają przyczynie choroby i pomagają organizmowi w radzeniu sobie z chorobą. Dużą zaletą homeopatii jest to, że nie powodują żadnych skutków ubocznych. Można je łączyć z konwencjonalnymi lekami, nie ma to wpływu na ich działanie.

Jak powstają leki homeopatyczne?

Z wybranego surowca leczniczego sporządza się najpierw wyciągi wodne lub alkoholowe (tzw. pranalewki), zaś surowce nierozpuszczalne (np. minerały) rozciera się z laktozą i rozpuszcza w alkoholu. Następnie substancję leczniczą poddaje się rozcieńczaniu oraz tzw. dynamizacji. Na opakowaniu każdego preparatu znajdziemy łacińską nazwę wszystkich surowców, z których preparat został wyprodukowany oraz informację o stopniu rozcieńczenia i zdynamizowania, czyli potencję (np. 20CH).

Jak się zabrać za leczenie homeopatyczne psa?

Najlepszą metodą dla osób, które nie miały do czynienia z homeopatycznym leczeniem psów jest poszukanie w swojej okolicy weterynarza – homeopatę. Praktycznie w każdym dużym mieście w Polsce jest taki gabinet, a w niektórych miastach znajdują się całe kliniki specjalizujące się w leczeniu homeopatycznym. Ich usługi zwykle są tańsze niż klasycznej weterynarii.

Jeśli jednak nie znajdujesz w swojej miejscowości takiego specjalisty, to polecamy zakup książki. Na rynku dostępnych jest szereg publikacji na temat homeopatycznego leczenia zwierząt, np. „Homeopatia w leczeniu psów i kotów Leczenie przyjazne zwierzętom.” Barbary Rakow.

Fitoterapia

Co to jest fitoterapia?

Fitoterapia, znana również jako ziołolecznictwo, to metoda leczenia wykorzystująca leki przygotowywane z naturalnych lub przetworzonych surowców roślinnych pochodzących od roślin leczniczych. Leki te zawierają złożone kompleksy substancji czynnych, które są łatwo przyswajalne przez organizm i odpowiadają za ich działanie terapeutyczne.

Skuteczność i właściwości lecznicze roślin zależą od wielu czynników, takich jak warunki wzrostu, rodzaj gleby, nawożenie, odpowiedni moment zbioru, a także metody konserwacji, suszenia i przechowywania. Jedną z głównych zalet leków roślinnych jest ich łagodne działanie i mniejsza liczba efektów ubocznych w porównaniu do leków syntetycznych. Zioła oferują również szerszy zakres działania, będąc źródłem wielu wartościowych witamin, minerałów, olejków eterycznych, flawonoidów i garbników, które wspomagają normalizację funkcji organizmu, detoksykację oraz stymulację układu odpornościowego.

Czy to bezpieczne?

Chociaż fitoterapia może leczyć różne dolegliwości, istnieje ryzyko szkód wynikających z niewłaściwego zastosowania, gdyż niektóre rośliny mogą zawierać toksyczne substancje. Nieprawidłowy dobór ziołowych mieszanek może też wzajemnie wzmagać lub osłabiać ich skutki, pogarszając stan zdrowia pacjenta. Dlatego terapia ziołowa powinna być starannie dopasowana do konkretnego schorzenia i prowadzona pod nadzorem lekarza.

Obecnie rola roślin leczniczych w profilaktyce, bezpośredniej terapii oraz wspomaganiu terapii konwencjonalnych jest znacząca i nadal rośnie. Jak już większość z nas wie, chemiczne leki syntetyczne, mimo ich potencjalnych korzyści, mogą również przynieść znaczne i nieodwracalne szkody dla organizmu.

Współczesna fitoterapia jest dziedziną naukową, która łączy tradycyjną wiedzę ziołolecznictwa z najnowszymi wynikami badań naukowych. Istnieje rosnące zainteresowanie stosowaniem ziół w celach leczniczych i profilaktycznych, co często okazuje się skutecznym rozwiązaniem, pozbawionym negatywnych skutków ubocznych, które są typowe dla leków syntetycznych. Medycyna weterynaryjna również coraz częściej korzysta z preparatów roślinnych, wykorzystując je zarówno w profilaktyce, jak i leczeniu różnych chorób zwierząt.

Jakie schorzenia można leczyć fitoterapeutycznie u psów?

Doświadczony fitoterapeuta dobierze odpowiednie kompozycje ziół i dodatkowych składników. Większość z nich bez problemu można samodzielnie zebrać samemu na łące, czy w lesie.

Jeśli jednak nie czujemy się w tym pewnie, można także kupić gotowe mieszanki w sklepach zielarskich i poprzez internet.

Przykładowe schorzenia, które z powodzeniem można leczyć korzystając z dobrodziejstwa roślin leczniczych:

Nietolerancje pokarmowe, alergie pokarmowe i środowiskowe
Świąd, atopowe i ropne zapalenia skóry
Przewlekłe zapalenie trzustki
Przewlekłe zapalenie żołądka
Schorzenia wątroby i woreczka żółciowego
Zespolenie wrotno-oboczne
Choroby zapalne jelit i zaburzenia motoryki
Enteropatie
Choroby serca i krążenia
Cukrzyca
Choroby nerek i układu moczowego
Nadczynność i niedoczynność tarczycy
Nadczynność i niedoczynność kory nadnerczy
Zaburzenia układu ruchu
Zespół zaburzeń poznawczych
Choroby nowotworowe
Choroby w psiej geriatrii
Wsparcie w terapii lękowej

Mykoterpia

Mykoterapia (inaczej fungoterapia) to popularna w medycynie naturalnej – zwłaszcza Dalekiego Wschodu – forma terapii, która polega na wykorzystywaniu właściwości leczniczych grzybów w terapii różnych chorób. Obecnie około 700 gatunków grzybów wykazuje działanie prozdrowotne.

Grzyby stopniowo stają się częścią diety psów. Przez wiele lat nie były zalecane, jednak obecnie te małe cuda natury zyskują na popularności jako składnik żywieniowy dla psów. Jest coraz więcej osób przekonanych o korzyściach wynikających z włączenia grzybów leczniczych do diety zwierząt domowych, zarówno psów, jak i kotów.

Historia mykoterapii

Leczenie grzybami nie jest nowością. W Chinach, grzyby lecznicze są integralną częścią Tradycyjnej Medycyny Chińskiej (TCM) od ponad 4000 lat. W Europie z ich leczniczych właściwości zaczęto korzystać znacznie później, głównie z powodu średniowiecznych przesądów, które przedstawiały grzyby jako elementy związane z czarami. W tamtych czasach kobiety zajmujące się medycyną naturalną, nazywane „czarownicami”, nie były akceptowane, podobnie jak środki, z których korzystały, w tym grzyby.

Sytuacja zaczęła się zmieniać dopiero w połowie XX wieku, kiedy to grzyby lecznicze oraz ich zastosowania zaczęły docierać do Europy. Zostały one wykorzystane również w produkcji ważnych leków lub stanowiły podstawę do ich tworzenia.

Obecnie, nie tylko w Azji, ale także w Europie i Stanach Zjednoczonych, prowadzi się różnorodne badania nad grzybami leczniczymi, które mają zarówno charakter leczniczy, jak i profilaktyczny. Interesujący jest szeroki zakres ich działania: od leczenia chorób przewlekłych i ostrych, przez wzmocnienie układu odpornościowego, aż po wspomaganie terapii raka. Te „cudowne grzyby” są stosowane w różnorodnych obszarach medycyny.

Ponadto, pozytywne działanie grzybów leczniczych nie ogranicza się tylko do ludzi. Coraz częściej są one również wykorzystywane przez weterynarzy do leczenia chorób zwierząt. Biorąc pod uwagę minimalne różnice między organizmami ludzkimi a zwierzęcymi, nie ma powodu, dla którego zwierzęta nie miałyby czerpać korzyści z pozytywnych właściwości grzybów leczniczych.

Czym są grzyby lecznicze?

Grzyby nie są ani roślinami, ani zwierzętami, a także nie należą do glonów czy bakterii. Stanowią one odrębne królestwo organizmów, które zamieszkuje Ziemię od ponad 1,2 miliarda lat, znacznie wcześniej niż pojawili się ludzie.

Co więcej, obecne szacunki wskazują, że bioróżnorodność grzybów wynosi około 1,5 miliona gatunków. Jest to liczba imponująca, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że zaledwie około 5% z tych gatunków jest obecnie znanych i opisanych. Pozostała część tego królestwa nadal pozostaje niezbadana, co czyni grzyby jednym z najbardziej fascynujących obszarów badań w dziedzinie biologii.

Jak działają grzyby lecznicze?

Choć wygląd grzybów może nie zdradzać ich imponujących możliwości, bez tych fascynujących organizmów Ziemia nie byłaby w stanie funkcjonować. Grzyby odgrywają kluczową rolę w przetrwaniu nie tylko ludzi, ale i zwierząt, takich jak psy. Działają one jak małe fabryki, przetwarzając martwą tkankę z natury, a nawet recyklingując swoje własne owocniki, gdy te przestają być używane. Naukowcy obecnie biorą pod uwagę, że niektóre grzyby mogą nawet trawić plastik.

Osoby interesujące się biologią powinny zapoznać się z trzema kluczowymi terminami dotyczącymi grzybów: symbionty, pasożyty i saprofity. Te terminy opisują różne sposoby, w jakie grzyby współistnieją ze swoim środowiskiem. Symbionty żyją w bliskiej współpracy z żywymi roślinami lub zwierzętami, przynosząc korzyści obu stronom. Grzyby pasożytnicze wysysają energię życiową z zainfekowanych organizmów, co w skrajnych przypadkach może prowadzić do ich śmierci. Z kolei saprofity wykorzystują martwą materię organiczną, pozwalając im na dalszy wzrost i rozwój.

Grzyby nie tylko wspierają naturę w procesie rozkładu martwej tkanki, ale również posiadają wszechstronne spektrum działania, co sprawia, że są atrakcyjnym dodatkiem do diety psów i kotów.

Przykładem może być dobrze znany antybiotyk penicylina, wyprodukowany przez grzyb o łacińskiej nazwie Penicillium chrysogenum. Efektywność grzybów leczniczych została potwierdzona w licznych badaniach naukowych, a grzyby o takim farmakologicznym działaniu określane są mianem grzybów leczniczych.

Wpływ, jaki wywiera dany grzyb leczniczy, zależy również od jego rodzaju. Nie jest możliwe wymienienie wszystkich aktywnych składników zawartych w grzybach, które odpowiadają za ich działanie. Jednakże ogólnie można wymienić takie składniki jak: aminokwasy, kwasy tłuszczowe, enzymy, polisacharydy, kordycepina, fenole, steroidy, terpeny i wiele innych.

Czy mykoterapia ma skutki uboczne?

Grzyby wykazują niesamowitą różnorodność efektów, a ich spektrum działania jest imponujące. Nie można jednak zapominać o grzybach trujących, które również są częścią natury, gdzie „dobro” współistnieje z „złem”. Z tego względu ważne jest, by nie zbierać grzybów w lesie bez odpowiedniej wiedzy, gdyż często trudno odróżnić te bezpieczne od tych szkodliwych.

Konieczne jest także zachowanie ostrożności ze względu na potencjalne skutki uboczne niektórych grzybów, w tym tych o działaniu psychodelicznym czy toksycznym. Grzyby lecznicze nie powinny być podawane sukom w ciąży lub karmiącym, ze względu na ich silne właściwości detoksykacyjne. Młode szczenięta karmione piersią mogą otrzymywać grzyby lecznicze dopiero wtedy, gdy są już wprowadzone do ich diety pokarmy stałe.

Chociaż grzyby lecznicze są naturalnymi produktami i ryzyko wystąpienia skutków ubocznych jest zazwyczaj bardzo niskie, opiekunowie psów i kotów czasami mogą zauważyć niepokojące reakcje początkowe. Dzieje się tak, ponieważ grzyby lecznicze wykazują działanie detoksykacyjne. W przypadku zwierząt szczególnie zestresowanych, mogą pojawić się początkowe objawy takie jak zaburzenia żołądkowo-jelitowe, wysypki skórne, zaczerwienienie uszu czy wydzielina z uszu.

Te dolegliwości zazwyczaj mijają w ciągu tygodnia i są generalnie nieszkodliwe. W takiej sytuacji warto jednak rozważyć zmniejszenie dawki grzybów, a następnie stopniowe jej zwiększanie. Można również przerwać podawanie grzybów leczniczych na jeden lub dwa dni, aby obserwować reakcję zwierzęcia.

Mimo tych ostrzeżeń, istnieje wiele grzybów leczniczych, które mogą być korzystnie włączone do diety psów i kotów. Nie wszystkie grzyby zawierające aktywne składniki są jednak jadalne. Grzyby te mogą być podawane w formie suszonej lub gotowanej, ale dla osiągnięcia najlepszych efektów zdrowotnych zaleca się stosowanie proszków leczniczych, kapsułek lub ekstraktów grzybowych.

Jakie grzyby lecznicze są szczególnie polecane dla psów?

Reishi

Reishi, znany również jako „boski grzyb nieśmiertelności”, występuje pod różnymi nazwami, w tym ganoderma i lakownica żółtawa. Jego właściwości zostały już opisane w starożytnych chińskich tekstach medycznych z okresu dynastii Han, gdzie porównywano go z innymi roślinami leczniczymi.

Ten grzyb, który rośnie w lasach na całym świecie, preferuje dęby, ale może również kolonizować inne drzewa liściaste. Ze względu na swoją twardą strukturę, Reishi nie nadaje się do spożycia jako pokarm, a jego smak jest wyjątkowo gorzki. Jest jednak ceniony jako grzyb leczniczy.

Reishi jest stosowany u psów, kotów, a nawet koni, gdzie pomaga w przypadkach wzdęć związanych z nietolerancją pokarmową, alergii, wspiera układ odpornościowy i przyczynia się do detoksykacji wątroby. Można go również używać wspierająco w terapii przeciwnowotworowej.

Grzyb ten zawiera ponad 100 skutecznych polisacharydów, w tym siarczanowane polisacharydy o działaniu przeciwwirusowym, które korzystnie wpływają na układ odpornościowy. Ponadto, w Reishi zidentyfikowano około 140 triterpenów, które wykazują działanie przeciwbakteryjne i antyhistaminowe, podobne do działania kortyzonu. Dlatego często stosuje się go u psów cierpiących na alergie.

Cordyceps

Ten grzyb mierzy wysoko. Cordyceps sinensis, zwany także grzybem gąsienicowym, rośnie na wysokości do 5000 metrów. Sposób życia tego grzyba jest jednocześnie ciekawy i fascynujący. Ponieważ Cordyceps sinensis nie szuka podłoża roślinnego, jak się prawdopodobnie podejrzewa i jak ma to miejsce w przypadku innych grzybów leczniczych, ale atakuje małe gąsienice i tworzy gniazda w ich ciałach.

Latem widoczne stają się owocniki wystające z gąsienicy. Stąd nazwa „grzyb gąsienicowy”. Ze względu na jego szczególny sposób życia nadawano mu różne nazwy. Ze względu na swój styl życia Chińczycy nazywali go „zimową rośliną letnią”. Z powodzeniem można również uprawiać tego grzyba. Przy prawidłowej uprawie w grzybie uwalniane są te same substancje czynne, co w naturalnej formie życia.

Cordyceps sinensis daje siłę i wytrzymałość! To prawdopodobnie najsilniejsza ładowarka energii ze wszystkich grzybów. Wzmacnia odporność nie tylko przeciwko wirusom, bakteriom, pasożytom, ale także stymuluje odporność na stres. Doskonale wspiera funkcjonowanie nerek. U psów Cordyceps sinensis można również stosować do detoksykacji i poprawy wydajności. Jest również stosowany do wspomagania zarażenia pasożytami oraz do łagodzenia choroby płuc i nerek.

Hericium erinaceus

Hericium erinaceus, znany również jako grzyb wąs jeża, grzyb małpiej głowy, lwia grzywa czy pompon, jest łatwo rozpoznawalny dzięki swojemu fenotypowemu wyglądowi przypominającemu jeża. Charakterystyczne, kłujące struktury tego grzyba czynią go unikalnym. Grzyb ten często osiada na innych roślinach jako pasożyt, wykorzystując zarówno żywe, jak i martwe drzewa jako źródło utrzymania.

Hericium erinaceus jest szczególnie korzystny dla psów cierpiących na „współczesne choroby” takie jak alergie. Jednakże, ten wyjątkowy grzyb leczniczy oferuje znacznie więcej korzyści. Posiada zdolność do pozytywnego wpływu i regeneracji układu nerwowego psa, zawiera dużo potasu oraz istotne metabolity wtórne.

Grzyb ten jest także pomocny dla niespokojnych psów, szczególnie polecany podczas Sylwestra, gdyż działa uspokajająco i kojąco. Może wspierać psy w trakcie treningu, uspokajając je i pomagając radzić sobie ze stresem.

Ogólnie rzecz biorąc, Hericium erinaceus pozytywnie wpływa na cały przewód pokarmowy. Ma zdolność do harmonizowania żołądka i układu trawiennego, chroni oraz łagodzi błonę śluzową, co sprawia, że jest stosowany przy różnych zaburzeniach układu pokarmowego, takich jak zapalenie żołądka, wrzody, zgaga, refluks oraz poprawia trawienie.

Grzyb ten pomaga również w leczeniu infekcji żołądkowo-jelitowych i innych zaburzeń trawiennych, takich jak zaparcia czy biegunka. Ponadto, psy cierpiące na alergie, które często mają uszkodzoną błonę śluzową jelit, mogą odnieść.

Podsumowanie

Warto próbować różnych metod przywracania zdrowia naszym pupilom. Ważnym jest tutaj spojrzenie holistyczne na cały organizm i dobór najbardziej skutecznych terapii. W medycynie naturalnej duże znaczenie ma zdrowe odżywianie, naturalne suplementy diety, zażywanie ziół i naparów. Preparaty medycyny naturalnej należy dobierać w sposób odpowiedzialny i przemyślany i do tego gorąco wszystkich zachęcamy.