Jak określić wiek adoptowanego psa?

Znalazłeś psa na ulicy i zauroczył Cię? Chciałbyś go adoptować, ale zastanawiasz się, w jakim dokładnie jest wieku? Mamy dla Ciebie dobrą wiadomość – można to oszacować! Pewne ogólne cechy zarówno dla psów rasowych, jak i popularnych ras mieszanych pozwalają określić wiek psa nawet z dość dużą dokładnością! Czytaj dalej, a dowiesz się, na co zwrócić uwagę, by znaleźć odpowiedź na to pytanie.

Co zrobić zabierając psa do domu?

Jeżeli znalazłeś psa „na ulicy”, znajdował się on na pewno w bardzo trudnym położeniu. Pewnie szwendał się po ulicy w poszukiwaniu schronienia i jedzenia. Takie psy – żyjące w samotności są narażone na różnego rodzaju choroby, pasożyty (np. z zepsutego jedzenia ze śmietnika), ale także na cierpienie spowodowane przez człowieka, jak np. potrącenie psa lub umyślne kopnięcie go i inne.

Niestety, nie wszyscy dbają o dobrostan zwierząt, w tym psów czy kotów, ale Ty możesz uratować to bezdomne zwierzę!

Decydując się na zabranie psa do domu miej na względzie swoich domowników, czy spodoba im się myśl o wychowaniu i codziennym wyprowadzaniu psa? Trzeba pamiętać, że pies to nie tylko zabawny towarzysz życia, ale także odpowiedzialność na długie lata. No właśnie – na ile lat? To zależy od tego, w jakim wieku jest pies, którego przygarnąłeś. Jak to sprawdzić?

Kiedy udać się z psem do weterynarza?

W pierwszej kolejności powinieneś pomyśleć o zabraniu psa do weterynarza. Szczególnie, jeżeli zwierzak ma objawy schorowania, np. utyka lub ma widoczne rany. Weterynarz wyleczy psa, następnie poda mu środki na odrobaczenie, a gdy będzie taka możliwość, tzn. gdy pies będzie już zdrowy, weterynarz zaszczepi go przeciwko możliwym zagrożeniom czynników zewnętrznych.

Jeżeli zdecydujesz się zatrzymać psa, warto pomyśleć o dwóch rzeczach: sterylizacji i czipowaniu. Pierwsze uchroni Cię przed dodatkowym kłopotem, nie tylko w postaci szczeniaków, ale także w trakcie okresu godowego, który w przypadku obu psich płci są trudne do wytrzymania i dla właściciela i dla psa.

Czipowanie natomiast pozwala zapisać dane na temat właściciela i danych kontaktowych do niego. To bardzo przydatne rozwiązanie, gdy pies się zgubi lub ucieknie. Bez czipu możemy już nie wjechać do pewnych krajów, dlatego jeżeli planujesz podróże z psem musisz pamiętać o ważnej książeczce zdrowia wraz z opisem szczepień i numerem czipu.

Pamiętaj, że zaczipowanie psa u weterynarza to dopiero połowa sukcesu. Dalej należy czip zarejestrować w odpowiednich bazach danych. To tam wpisujesz dane kontaktowe do siebie, aby w razie zagubienia czy ucieczki zwierzęcia znalazca mógł otrzymać kontakt do Ciebie i poinformować Cię gdzie jest Twój pies.

Jeżeli tego nie zrobisz, czip będzie zupełnie bezużyteczny. Niestety, część właścicieli nabywając psa wie, że jego pupil posiada chip i nawet do głowy im nie przyjdzie, że chip wymaga rejestracji. To częsta sytuacja! Niekiedy weterynarze sami rejestrują czipy w jednej z darmowych baz np. Safe Animal, nie jest to jednak jedyna baza.

W Polsce jedną z najpopularniejszych baz jest Identyfikacja.pl czy Centralna  Baza Danych Zwierząt Oznakowanych Elektronicznie. Dokonując tam rejestracji podaje się dane zwierzęcia, jego zdjęcie oraz dane właściciela wraz z numerem telefonu (bardzo ważne, aby aktualizować swoje dane w przypadku zmiany numeru telefonu!)

Niezależnie czy chcesz psa zatrzymać czy oddać, zdecydowanie polecamy wizytę u weterynarza!

Na jakiej podstawie można oszacować wiek psa?

Weterynarz może określić wiek psa na podstawie pewnych danych. Robi to oczywiście
w przybliżeniu, posiłkując się takimi danymi, jak: rok, miesiące. Nie da się określić dokładnych danych urodzenia psa, nie znając jego korzeni, czyli miejsca w którym się urodził lub wychował.

Nie zawsze jednak potrzebna jest w ogóle wizyta u weterynarza, bo pies jest w dobrej kondycji. Czasami także chcielibyśmy sami potwierdzić dane określające wiek naszego adoptowanego pupila, nawet jeżeli wcześniej zrobił to weterynarz. Co wtedy?

Wiek psa, którego adoptowałeś możesz oszacować na podstawie różnych czynników. Jeżeli pies jest rasowy, jest nieco łatwiej, gdyż psy rasowe charakteryzują się pewnymi uniwersalnymi cechami, odzwierciedlającymi ich wiek.

Gorzej sytuacja wygląda w przypadku psów nierasowych, tzw. mieszańców. Tutaj nie wystarczą popularne dane z Internetu. Do takiego psa powinieneś podchodzić indywidualnie, mając na uwadze całokształt możliwych do zebrania okoliczności.

A zatem: po czym szacuje się wiek psa? Po pierwsze: po stanie uzębienia. To podstawowa i chyba najbardziej popularna metoda liczenia psich lat. Drugim czynnikiem jest stan i kolor sierści, a także stan (gęstość, jędrność) skóry.

Kolejnym atrybutem pozwalającym zorientować się, w jakim wieku jest pies są jego oczy. Miej na uwadze także budowę ciała psa, gdyż szczeniaka jest dość łatwo odróżnić po drobnej budowie od psa starszego, masywniejszego. Kolejnym elementem jest jego żywotność, tzn.chęć do zabawy, uczenia się nowych sztuczek i reagowania na komendy.

Jak poznać wiek psa po uzębieniu?

U każdego psa wraz z upływem lat zmianom ulegają zęby. Szczenięta powyżej ośmiu tygodni życia powinny mieć komplet 28 zębów, po 14 na każdej szczęce. U szczeniąt pierwsze mleczaki wypadają w okolicach 2 tygodnia życia, natomiast właściwe zęby mleczne pojawiają się u nich w okolicach 2 miesiąca (w okolicach 3,5 miesiąca są już lekko starte).

Kiedy zaczynają wypadać, pies ma już około 5 miesięcy, a kiedy następuje ich całkowita wymiana – 7. Dorosłe psy posiadają 42 zęby: 22 w górnej i 20 w dolnej szczęce. Jeśli chcesz dowiedzieć się, jak określić wiek psa po zębach powyżej roku, zajrzyj tutaj.

Kolejnym atrybutem szczenięcych ząbków jest ich biały kolor. Dopiero po drugim roku życia na psich zębach pojawiają się: osad, kamień i zażółcenie. Gdy pies ma około pięciu lat jego wszystkie zęby są już pokryte kamieniem, natomiast starsze psy, jak siedmiolatki, dodatkowo posiadają starte, zużyte kły.

Dlatego warto zainwestować w czyszczenie zębów psa, które możesz albo wykonać sam albo zlecić to weterynarzowi. Starsze psy mogą być trudniejsze w czyszczeniu zębów przez właściciela, bowiem są one po prostu do tego nieprzyzwyczajone.

Wtedy należy udać się do weterynarza, który ma sposoby na takie zwierzaki. Jest to bardzo istotne, żeby dbać o stan uzębienia swojego pupila. Po 10-12 latach psu wypadają psy, a przecież chcesz, żeby był zdrowy i zdolny do jedzenia karmy, prawda?

Jakie jeszcze inne cechy oprócz zębów wskazują na wiek psa?

Szukając odpowiedzi na pytanie: jak oszacować wiek psa, należy jeszcze wziąć pod uwagę stan i kolor jego sierści. U starzejącego się psa zauważysz siwą sierść – pojedyncze włoski mogą pojawić się już w okolicy 5 lat, chodź najbardziej widoczne są w okolicach 8 lat.

Oznaką starzejącego się psa jest przede wszystkim siwienie na pysku, które występuje w połączeniu z siwieniem sierści. To główny czynnik, po którym możemy poznać, że pies liczy dobrych kilka lat. 

Kolejnym czynnikiem wpływającym na wiek psa jest stan skóry. Wraz z upływem lat psia skóra staje się mniej napięta i jędrna. Na ciele pojawiają się brodawki i plamki, które nie muszą od razu oznaczać choroby, a po prostu określają starszy wiek pupila.

Bardzo ważnym elementem przy ocenie wieku psa jest kolor i blask oczu. Z wiekiem psy tracą ten „błysk”, ich oczy stają się mętne, może wystąpić też zaćma starcza. Oprócz wyżej wymienionych elementów, wraz z wiekiem u psa pojawia się także zmiana zachowania: pies ma mniej energii, szybciej się męczy i potrzebuje więcej odpoczynku.

Czy wielkość psa ma wpływ na proces jego starzenia?

Tak. Starzenie się psów małych i miniaturowych rozpoczyna się dość późno, bo w okolicach 10 roku życia – dla porównania u psów średnich ma to miejsce w 7-8 roku życia, a u dużych nawet, kiedy mają dopiero 5-6 lat.

Musisz jednak pamiętać, że na proces starzenia się Twojego psa ma też wpływ wiele innych elementów – takich jak tryb życia, sposób odżywiania, czy nawet miejsce zamieszkania. Dlatego chcąc odpowiedzieć sobie na pytanie, jak oszacować wiek mojego psa – skup się na analizie jego ogólnej kondycji.

Wykonaj mu niezbędne badania laboratoryjne, sprawdź stan narządów wewnętrznych i przeanalizuj, co możesz zrobić, aby jak najdłużej pozostał w dobrej kondycji (np. dostarczając mu zbilansowane posiłki).

Co zrobić, żeby zachować psa w dobrej formie przez długie lata?

Nie ulega wątpliwości, że pies odratowany z ulicy będzie bardziej wdzięczny i nawet może być bardziej przywiązany do swojego nowego właściciela. Miłość okazana zwierzęciu procentuje jego oddaniem, czułością i miłością okazywaną opiekunowi.

To jednak nie koniec! Właściciel najczęściej tak bardzo przywiązuje się do swojego psa, że traktuje go niemal jak członka rodziny. Zdjęcia w telefonie, na tapecie laptopa, w ramkach… Znasz to? Jeżeli tak, to zrób wszystko, żeby Twój pupil cieszył się długim życiem w zdrowiu i radości.

Do tego potrzeba nie tylko karmy o odpowiednich właściwościach, ale także fizycznych i duchowych rozrywek. Spacery uzależniaj od możliwości fizycznych i wieku psa, odpowiednie dla niego codzienne dystansy do przejścia, a nie ograniczaj się tylko do wyjścia pod blok. Potrzebne są także emocjonalne rozrywki, takie jak: zabawa z pupilem, uczenie nowych sztuczek (tak, tak – starszy pies tez się może czegoś nauczyć!).

Bardzo ważnym elementem terapii adoptowanego psa, a także czynnikiem wzbogacającym jego wychowanie jest częste głaskanie psa, lekkie drapanie, okazywanie czułości wobec zwierzęcia. Niektórzy właściciele rozmawiają ze swoim pupilem. Dzięki czemu uczy się on brzmienia Twojego głosu i po pewnym czasie jest w stanie wyłapać nasz nastrój związany z intonacją głosu, inaczej mówiąc – zacznie reagować na nasze komendy.

Nie zapominaj także być w stałym kontakcie z weterynarzem. Pies potrzebuje corocznych szczepień, ponieważ wychodzi na dwór i ma kontakt nie tylko z innymi zwierzętami, ale też z podłożem, które naraża go na różnego rodzaju pasożyty czy kleszcze.

To jest Twój obowiązek. Dodatkowo przydają się wizyty na czyszczenie zębów, obcinanie pazurów lub sierści. To nie cały repertuar dostępnych usług weterynaryjnych, dlatego powinieneś stale przyglądać się swojemu psu i w razie podejrzanych zachowań czy zranień – niezwłocznie udać się do specjalisty.