Owczarki szkockie pochodzą od starożytnych psów pasterskich, które na wyspach brytyjskich pojawiły się w okresie podbojów Cesarstwa Rzymskiego. Żeby jednak przybywające na wyspy psy pasterskie zaadaptować do surowego klimatu Szkocji, dokonywano kojarzeń z większymi rasami. Pierwotne informacje o owczarkach szkockich pochodzą z XVI wieku.
Niektórzy przyjmują, że długowłosy owczarek szkocki swój ówczesny wygląd zawdzięcza krzyżówce z seterem irlandzkim, szkockim oraz chartem rosyjskim. Popularność owczarków szkockich zaczęła rosnąć na początku drugiej połowy XIX wieku. Wtedy to zaczęto je pokazywać na wystawie.
Charakter
Owczarki szkockie to psy, których temperament jest umiarkowany. Do tego odznaczają się wrażliwością i spokojem. Doskonale sprawdzają się w rodzinach z dziećmi, gdyż są łagodne, wierne, uwielbiają towarzystwo dzieci.
Zachowują dystans wobec obcych, dzięki czemu będą znakomity strażnikami domu. Należy mieć na uwadze, że owczarki szkockie potrzebują aktywności, uwielbiają otwarte przestrzenie.
Wychowanie oraz szkolenie
Owczarki szkockie to psy, które bez problemów można wyszkolić. Cechuje je znakomita pamięć, nie mają problemów z przyswajaniem komend. Należy jednak uważać podczas szkolenia, wychowania, tak aby np. nie serwować psu tych samych ćwiczeń.
Monotonia nie jest dla owczarków szkockich. Dobrze również, gdy właściciel psa jest opanowany, traktuje owczarka jak partnera. To najlepsze podejście do psów tej rasy. Nie można zapominać, że owczarki szkockie wymagają socjalizacji.
Zdrowie rasy
Owczarki szkockie mogą być narażone na takie schorzenia jak dysplazja stawów biodrowych, a także różnego typu schorzenia o podłożu genetycznym, związane z oczami. Mowa tutaj np. o niedorozwoju naczyniówki. Bardzo ważne jest, aby regularnie dbać o stan psiego uzębienia.
Zagrożeniem dla szkockich owczarków może być kamień. Problematyczne jest również stosowanie niektórych leków. Owczarki szkockie są nadwrażliwe np. na niektóre antybiotyki. Problemy mogą występować również w przypadku narkozy.
Jak prawidłowo żywić psy rasy Owczarek Szkocki Długowłosy
Owczarki szkockie to rasa, która nie potrzebuje wykwintnych uczt. Doskonale sprawdzają się posiłki przygotowane przez opiekuna, jak i dobrej jakości karmy. W przypadku samodzielnego przygotowania posiłków dla psa konieczne jest ich wzbogacanie specjalnymi preparatami wapniowo-witaminowymi.
Zabiegi pielęgnacyjne
Najważniejsze w prawidłowym dbaniu o pielęgnację owczarków szkockich jest umiejętne, staranne wyczesywanie sierści. Dodatkowo zaleca się regularne równanie włosów przy uszach oraz na łapach.
Dla kogo ta rasa
Jest to rasa przede wszystkim dla osób, które uwielbiają psy, ich stałe towarzystwo. Dodatkowo warto pamiętać, że mowa o psie, który potrzebuje stałej aktywności. Dlatego trzeba prowadzić aktywny tryb życia. Nie ma przeciwwskazań do tego, aby pies przebywał w otoczeniu dzieci.
Zalety i wady psów rasy Owczarek Szkocki Długowłosy
Wśród psich wad, gdy mowa o owczarkach szkockich należy wskazać obfite linienie, a także obowiązek regularnego, dokładnego szczotkowania psiej sierści. Problemem jest również fakt, że to psy wyjątkowo wrażliwe, dlatego potrzebują stałego kontaktu.
Kiedy mowa o zaletach, koniecznie trzeba wspomnieć, że doskonale przywiązuje się do rodziny. Nie ma również problemów z jego ułożeniem, poradzą sobie z tym nawet osoby niedoświadczone. Owczarki szkockie są również niezwykle łagodne, nie tylko w stosunku do ludzi, ale również innych czworonogów.
Owczarek szkocki długowłosy – grupa I FCI, sekcja 1, nr wzorca 156
- Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
- Pierwotne przeznaczenie: pies pasterski
- Charakter: pies o umiarkowanym temperamencie, spokojny, łagodny i oddany rodzinie, powściągliwy wobec obcych, dobry stróż; odmiana krótkowłosa jest silniejsza psychicznie
- Wielkość: wysokość psów 56-61 cm w kłębie, suk 51-56 cm w kłębie
- Szata: występuje w dwóch odmianach: długowłosa – włos okrywowy prosty i twardy, podszerstek miękki i bardzo gęsty; obfita grzywa i kryza na szyi, na przednich kończynach frędzle, na tylnych obfite portki i mocno owłosiony ogon; odmiana krótkowłosa – włos krótki i przylegający, dosyć szorstki w dotyku, podszerstek bardzo gęsty
- Maść: śniada w odcieniach od złotego do mahoniowego, tricolor – czarna z intensywnym podpalaniem na kończynach i głowie oraz niebiesko marmurkowa, czyli blue merle (kolor jasnopopielaty nakrapiany czernią) z podpalaniem; we wszystkich rodzajach umaszczenia występują białe, tzw. irlandzkie znaczenia na kołnierzu, kończynach, końcu ogona, głowie i grzbiecie nosa.
- Osiąganie dojrzałości: 2 lata
- Długość życia: 12-14 lat
- Linienie: obfite, raz w roku
- Aktywność: średnia; wymaga częstych spacerów, ale intensywne treningi nie są konieczne
- Szkolenie: wskazane podstawy posłuszeństwa, można szkolić użytkowo i do celów sportowych
- Podatność na szkolenie: bardzo duża; pies inteligentny, chętnie się uczy, jeśli postępuje się z nim łagodnie i konsekwentnie
- Stosunek do dzieci: na ogół przyjazny
- Stosunek do innych psów: tolerancyjny, nie prowokuje awantur
- Odporność na warunki atmosferyczne: odporny
- Mieszkanie: może mieszkać zarówno w bloku, jak i w domu z ogrodem, ale nie nadaje się do kojca – potrzebuje bliskiego kontaktu z człowiekie
- Pierwsze w Polsce: lata 30. XX w.
- Możliwość nabycia szczeniaka: na ogół nie ma problemów z kupnem, ale w stosunku do lat ubiegłych rodzi się nieco mniej miotów, szczeniaka lepiej wcześniej zamówić
Cena psa z rodowodem: 3000-4500 zł
Napisz nam co o tym myślisz