Islandzki szpic pasterski

Typowy pies pasterskim, który czasami zwany jest psem islandzkim. To jedyna rodzima rasa islandzka. Początki psów tej rasy na wyspie datuje się na przełom IX i X w. kiedy to Wikingowie przywieźli jego przodków na wyspę.

Psy te były używane wtedy przede wszystkim do zaganiania owiec. Wieki bytowania na wyspie sprawiły, że islandzki szpic pasterski doskonale zaadaptował się do nieprzyjaznych warunków życiowych. Wzorzec został uznany przez Kennel Club w 1905 r.

Okazuje się, że dwukrotnie rasa była na skraju wyginięcia. Na początku XX wieku poprzez nosówkę, która dotarła na wyspę lodu wraz z przywożonymi psami. Była to choroba, z którą szpice islandzkie nie radził sobie.

Drugie widmo zagłady psa islandzkiego pojawiło się w 1930 r. Wtedy to wystąpiła na wyspie epidemia tasiemca bąblowca. Następstwem epidemii był obowiązek wybijania m.in. psów.

Psy tej rasy, oprócz Islandii, dużą popularnością cieszą się w krajach Skandynawskich, a także w USA, Kanadzie oraz Holandii i Niemczech. W Polsce obecnie funkcjonuje jedna hodowla islandzkiego szpica pasterskiego.

Charakter

---

Psy tej rasy, mają zdecydowanie uroczy, przyjazny charakter. Ważne, iż niezwykle szybko i mocno przywiązują się do swoich opiekunów. Trzeba również wspomnieć, że islandzki szpic pasterski jest pozbawiony instynktu myśliwskiego, dlatego raczej w trakcie spaceru nie wpadnie na pomysł gonitwy za zwierzyną. Należy jednak mieć na uwadze, że występuje u niego instynkt stróżowania, który charakteryzuje się szczekaniem.

Wychowanie oraz szkolenie

---

Pies islandzki w rodzinie szpiców należy do rasy najbardziej przyjaznej rodzinie. To typowy pies rodzinny, który dość szybko zaadaptuje się wśród ludzi. Nie ma większych problemów z prawidłowym wychowaniem, ułożeniem psa.

Zdrowie rasy

---

Islandzki szpic pasterski to bez wątpienia niezwykle zdrowa rasa. Wyklucza się u rasy choroby genetyczne, typowe dla szpiców. Ich zaletą jest długowieczność, średnio żyją od 12 do 15 lat. Są jednak okazy, które spokojnie dożywają 20 lat. Jeżeli mowa o najczęściej spotykanej przypadłości, to można spodziewać się dysplazji stawów biodrowych.

Psy tej rasy mogą mieć również problemy z oczami, a dokładnie dotyka je nieprawidłowy wzrost rzęs w kierunku oraz zaćma. Rzadko, ale jednak spotkać można także braki w uzębieniu. Psy mogą również mieć problemy z chorobą nerek, jednak mowa tutaj o szpicach z linii duńskiej.

Jak prawidłowo żywić psy rasy islandzki szpic pasterski

---

Psy islandzkie nie mają jakiś wyolbrzymionych potrzeb dotyczących jedzenia. Bez problemów sprawdzają się gotowe karmy, jak i posiłki przygotowane samodzielnie przez opiekuna. Trzeba naturalnie zadbać o ich jakość.

Zabiegi pielęgnacyjne

---

Najwięcej pracy w sprawach pielęgnacji islandzkich szpiców pasterskich dotyczy szczotkowania. Należy przeprowadzić je raz w tygodniu. Kiedy psy są w okresie linienia, szczotkowanie robi się dwa razy w tygodniu.

Dla kogo ta rasa

---

Psy tej rasy będą na pewno dobrym pomysłem dla rodzin z dziećmi. To również psy dla tych, którzy cenią sobie zdecydowanie rasy dość szybko przywiązujące się do właściciela, adaptujące w nowych warunkach. Dodatkowo islandzki szpic pasterski sprawdza się jako stróż, dlatego można myśleć o nim, jak o obrońcy miru domowego.

Zalety i wady psów rasy islandzki szpic pasterski

---

Jakich wad można spodziewać się po islandzkich szpicach pasterskich? O jakich zaletach warto wspomnieć, kiedy mówimy właśnie o tej rasie? Wśród wad na pewno należy wymienić jego tendencje do lekkiej niezależności. Problemem dla niektórych może być szczekliwość oraz dość intensywne linienie.

Jeżeli mowa o zaletach psa islandzkiego, to bez wątpienia trzeba pamiętać o łatwości w jego ułożeniu. Nie ma problemów z dopasowaniem go do życia rodzinnego, bardzo szybko się przywiązuje. Osoby ceniące sobie spokój będą zadowolone z faktu, że psy te się nie  narzucają.

Wielu spodoba się również fakt, że to psy nieagresywne, więc nie zachowują się prowokująco wobec innych zwierząt, jak i ludzi.

Islandzki szpic pasterski – grupa V FCI, sekcja 3, nr wzorca 289

---

• Umaszczenie:
  – różne odcienie brązu: od płowego do ciemno rudego
  – czekoladowe
  – szare
  – czarne podpalane
  Zawsze występują mniejsze lub większe białe znaczenia. Może występować maska. Dopuszczalna łaciatość, ale kolor biały nie powinien całkowicie dominować.
• Wymiary: idealny wzrost dla psa: 46 cm, dla suki: 42 cm. 
• Cena psa z rodowodem: ok. 4000 zł