Alaskan Malamute, czyli Malamut, to jedna z ras pierwotnych, która pomagała ludom zamieszkującym północne obszary globu. Jaka była to pomoc? W dawnych czasach, kiedy liczne plemiona prowadziły koczowniczy tryb życia, potrzebowały sprawnego sposobu przemieszczania. Trudne warunki życia, konieczność częstego zmiany miejsca – alaskan malamute doskonale sprawdzał się jako pies zaprzęgowy.
Rasę zawdzięczamy Innuitom. Lud ten pomieszkiwał przede wszystkim na terenie pomiędzy wschodnią Grenlandią a Cieśniną Beringa.
Nowożytny świat poznał malamuta pod koniec XIX wieku. Odkrycie ogromnych złóż złota w Klondike sprawiło, że psy zaprzęgowe stały się koniecznością. Psy w typie malamutów były idealne do zaprzęgów. Dodatkowo rozpoczęto krzyżowanie psów z Alaski, z psami innych ras.
Pierwsza hodowla psów tej rasy powstała w drugiej dekadzie XX wieku. American Kennel Club uznał rasę w 1935 roku. II wojna światowa sprawiła, że wiele psów rasy malamut wyginęła, jednak od lat 50. XX wieku rozpoczęto odbudowę rasy, naturalnie z sukcesami.
W Polsce pierwszy przedstawiciel rasy malamut pojawił się w 1985 roku.
Charakter
Malamuty to psy niezwykle pracowite, a równocześnie zrównoważone i mające silny charakter. Niech jednak nikt nie oczekuje, że pies ten da się w pełni podporządkować. Ich niezależność nigdy na to nie pozwoli. Warto zwrócić uwagę na fakt, że alaskan malamute to rasa, która jest pozytywnie nastawiona do ludzi, dlaczego nie ma co liczyć na psa, który będzie stróżem.
Malamuty idealnie sprawdzają się w domach, gdzie są dzieci. Nastawione pozytywnie do dzieciaków, a dodatkowo to rasa niezwykle cierpliwa. Jednak z uwagi na ich siłę, należy pilnować dzieci i psa podczas wspólnych zabaw.
Alaskan malamute to psy, które są niezwykle wytrzymałe, a co za tym idzie, potrzebują dużych dawek aktywności. Dlatego mając takiego psa, należy nastawić się na regularne, długie spacery w różne miejsca. Pozostawiony sam sobie pies, kiedy będzie znudzony, na pewno negatywnie da się we znaki.
Pamiętajmy, aby podczas spacerów pilnować malamuta. Wystarczy, że włączy mu się instynkt i zniknie nam z radarów. Pościg za psem nie będzie w takiej sytuacji należał do łatwych.
Jaki stosunek do innych psów i zwierząt mają malamuty? Powinien akceptować swoich pobratymców, aczkolwiek pomiędzy samcami może dochodzić do utarczek. Inne rasy w pełni akceptuje, ale stara się być wobec nich dominujący. Jeżeli posiadamy zwierzęta domowe, malamut musi zostać z nimi oswojony. Wtedy nie będzie żadnych problemów.
Wychowanie oraz szkolenie
Alaskan malamute jest psem inteligentnym, co sprawia, że chętnie się uczy. Jednak serwowanie ćwiczeń monotonnych, zbyt długich, nie spowoduje sukcesów szkoleniowych. Podczas szkolenia i wychowania konieczna jest konsekwencja, cierpliwość i odpowiednia motywacja. Malamuty to psy niezależne, dlatego trudno oczekiwać pełnego podporządkowania się w trakcie szkoleń.
Dobrze jest, aby młode osobniki korzystały z psiego przedszkola. To na pewno pomoże w ich rozwoju, szczególnie socjalizacji.
Jak przygotować malamuta do zaprzęgów? Naukę rozpocząć należy około 6 miesiąca życia. Na początku treningi powinny być w małych dawkach. Z czasem obciążenia, sesje treningowe można zwiększać, jednak z umiarem. Jeżeli pies zaczyna pracować przy zaprzęgach, koniecznie powinien współpracować z doświadczonym malamutem.
Zdrowie rasy
Malamuty nie mają większych problemów zdrowotnych. Owszem, może się zdarzyć dysplazja stawów biodrowych, jednak to indywidualne i rzadkie przypadki. Warto jednak zrobić badania w kierunku tego schorzenia. Zwraca się również uwagę na niektóre psie choroby genetyczne.
Mowa o postępującym zaniku siatkówki, katarakcie czy distichiasis. Pojedyncze psy mogą również spotkać się z chorobą sierści, czyli łysieniem, a także skrętem żołądka oraz alergiami.
Z uwagi na gęstą szatę, dobrze jest alaskan malamute chronić przed kleszczami. Żeby pies dobrze czuł się w okresie letnim, konieczne jest zapewnienie dostępu do wody. Treningi i dłuższe spacery powinny być realizowane wczesnym rankiem.
Jak prawidłowo żywić psy rasy malamut?
Prawidłowe żywienie malamuta zależne jest od tego, w jakim jest wieku, gdzie mieszka. Również istotnym elementem w dopasowaniu menu dla psa, będzie to, ile energii potrzebuje, jak aktywny tryb życia prowadzi. Koniecznie trzeba pamiętać o suplementacji psiej diety. Środki chroniące stawy, a także te z wapniem i witaminami są niezbędne.
Wielu opiekunów psów tej rasy serwuje dietę BARF, czyli naturalne surowe pożywienie. Jest to ciekawe rozwiązanie, aczkolwiek pod warunkiem dostępu do naprawdę dobrej jakości pokarmu.
Zabiegi pielęgnacyjne
Suki rasy alaskan malamute linieją dwa razy w roku, natomiast samce tylko raz na 365 dni. Oczywiście trzeba mieć na uwadze, że intensywność i częstotliwość linienia jest zależna od tego, w jakich warunkach żyją psy. Malamut w mieszkaniu będzie regularnie tracił włos.
Te psy, które żyją na zewnątrz, będą miały lepszej jakości szatę. Podczas linienia psa należy wyczesywać dwa razy na dobę. Jeżeli pies nie linieje, wystarczy wyczesać go maksymalnie raz na tydzień.
Malamut, który ma zdobywać laury na wystawach, musi być regularnie pielęgnowany. Niezbędne do tego są odpowiednie grzebienie, szczotki, a także kosmetyki. Takie psy zabierają zdecydowanie więcej czasu na prace pielęgnacyjne.
Kąpiąc malamuta, trzeba stosować odpowiednie, dedykowane kosmetyki. Nie mogą to być np. kosmetyki zmiękczające.
Dla kogo ta rasa
Malamut to idealny pies dla osób, które mają czas dla siebie i pupila. To rasa dla aktywnych każdego dnia. Psa poleca się także rodzinom z dziećmi, pod warunkiem, że opiekun ma odpowiednie doświadczenie w pracy z czworonogami.
Zalety i wady psów rasy malamut
Psie wady i zalety malamutów? Wśród zalet wymienia się najczęściej przyjazne nastawienie, łagodność i umiejętność zabawy z dziećmi. Natomiast wady malamuta to brak podporządkowania się, jak również chęć do ucieczek podczas spacerów.
Wzorzec
Alaskan malamute – grupa V FCI, sekcja 1, nr wzorca 243
- Kraj pochodzenia: Stany Zjednoczone
- Charakter: czuły, przyjacielski, nie należący do typu „psów jednego właściciela”. To wierny, oddany towarzysz, zachęcony – skory do zabaw, lecz imponujący dostojeństwem po osiągnięciu dojrzałości.
- Wielkość: najbardziej pożądana wysokość 63,5 cm w kłębie dla samców oraz 58,5 cm dla suk
- Waga: 38 kg dla samców, 34 kg dla suk
- Szata: włos okrywowy gruby, zwarty, twardy, stojący; krótki do średniego na bokach tułowia, wydłuża się na szyi, łopatkach, na grzbiecie, zadzie, portkach i ogonie; podszerstek gęsty, tłusty i ełnisty, od 2,5 do 5,1 cm długości; latem szata jest zwykle krótsza i rzadsza
- Maść: od jasnoszarej do czarnej poprzez wszystkie kolory pośrednie oraz sobolowa i jej odcienie aż do rudej; biel dominuje na brzuchu, części kończyn i na głowie, gdzie tworzy maskę; biała strzałka na głowie i/lub biały kołnierz oraz plama na karku są dopuszczalne; jedynym możliwym kolorem jednolitym jest biały
- Długość życia: 10-12 lat
- Odporność na warunki atmosferyczne: duża
- Cena psa z rodowodem: 3000-4500 zł
Napisz nam co o tym myślisz