Owczarek francuski beauceron

Nizinne psy pasterskie, które strzegły stad w obszarze Basenu Paryskiego, to potomkowie owczarka francuskiego beauceron. Swoją nazwę rasa zawdzięcza krainie Le Beauce. Już w 1378 roku pojawiły się pierwsze wzmianki o psie starofrancuskim, który był niezbędny w trakcie polowań na takie zwierzęta jak np. dzik czy niedźwiedź. W 1809 roku ksiądz Rozier w „Księdze Rolniczej” wyróżnia dwa owczarki: z gór i z nizin. Owczarki z gór miały za zadanie chronić zwierzęta, które były wypasane na górskich pastwiskach i w lasach.

Owczarki z nizin zaś z uwagi na swoje warunki opiekowały się owcami wypasanymi na otwartych terenach. Dopiero pod koniec XIX wieku ustalono nazwy dla obu typów owczarków. Owczarki z nizin otrzymał nazwę berger de Brie (briard), zaś owczarek z gór berger de Beauce. Niewiele później opracowany został standard, dzięki czemu owczarki krótkowłose stały się odrębną rasą. 

W Polsce owczarek francuski beauceron pojawił się dopiero w 1990 roku. Antoni Bujanowski sprowadził sukę France, dając początek hodowli. Na początku lat 90. powstało jeszcze kilka hodowli tej rasy psów. Obecnie owczarek francuski beauceron nie cieszy się dużą popularnością w naszym kraju.

Charakter

---

„Bas rouge” (czerwona pończocha), tak nazywany jest owczarek francuski beauceron we Francji. Jest on blisko spokrewniony z długowłosym briardem. Kiedyś używany był jako pies myśliwski oraz pasterski. Dziś sprawdza się jako przyjaciel rodziny lub pies do stróżowania.

Psy tej rasy posiadają duży temperament, są ruchliwe i żywiołowe. Mają niezwykle silną osobowość, a także stabilny charakter oraz są zrównoważone. Jednak co ważne, owczarki francuskie beauceron nie są agresywne. Psy cechuje również cierpliwość oraz zdyscyplinowanie.

Można mieć pewność, że doskonale odnajdzie się w każdym domu, odwzajemniając się ludziom wiernością oraz przywiązaniem. Nie ma problemów z przebywaniem obok dzieci oraz zwierząt, jednak należy uważać w przypadku spotkań z innymi psami.

Wychowanie oraz szkolenie

---

Psy tej rasy bez problemów wykonują zadania, wręcz z ogromnym entuzjazmem. Są to psy o niezwykle wrażliwej naturze, jak i oddane, dlatego właściciele nie powinni podnosić na nie głosu.

Mając szczenie, należy postępować z nim niezwykle łagodnie.Psy tej rasy potrzebują konsekwencji, stanowczości w wychowaniu, jednak zabrania się używania siły. Proces socjalizacyjny należy rozpoczynać jak najprędzej. 

Owczarek francuski beauceron to pies bystry, inteligentny, z ogromną przyjemnością przyswajający sobie wiedzę. Nie obca mu również umiejętna współpraca ze swoim panem. Z uwagi na swoją naturę, wymaga aktywności fizycznej, zamiast bezczynności.

Zdrowie rasy

---

Średnia życia owczarków francuskich beauceron wynosi od 10 do 13 lat. Psy cechuje wysoka odporność na choroby. Trzeba jednak pamiętać, że ich budowa i wymiary powodują, że mogą być podatne na choroby dotykające rasy duże. Mowa tutaj choćby o zwyrodnieniu stawów, skręcie i rozszerzeniu żołądka.

Jak prawidłowo żywić psy rasy owczarek francuski beauceron

---

Owczarki francuskie beauceron nie wymagają specjalnych rozwiązań dotyczących codziennego menu. Tak naprawdę najważniejsze jest, aby w trakcie wzrostu dostarczać psu idealnie zbilansowanej i najlepszej jakości karmy. Dorosłe psy tej rasy powinny otrzymywać posiłek dwa razy dziennie. Równocześnie należy pamiętać, aby po posiłku pies miał zapewniony odpoczynek.

Zabiegi pielęgnacyjne

---

Owczarek francuski beauceron nie wymaga skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych. W zupełności wystarcza, aby czesać psa co 14 dni. W okresie linienia warto robić to częściej.

Dla kogo ta rasa

---

Od pierwszych chwil z psem tej rasy, niezwykle istotne jest, aby dokładnie ustalić hierarchię. Trzeba również pamiętać o tym, że niezwykle istotne jest umiejętne budowanie więzi z psem. Najlepiej kiedy, na owczarka francuskiego beauceron decydują się osoby stanowcze, silne, a także aktywne fizyczne.

Pies doskonale odnajdzie się w domach. Natomiast jego posiadanie w miastach, w blokach jest możliwe, ale pod warunkiem zapewnienia codziennej dawki aktywności fizycznej.

Zalety i wady psów rasy owczarek francuski beauceron

---

Jak każdy pies i owczarek francuski beauceron ma zarówno wady, jak i zalety. O czym należy wiedzieć, zanim ktokolwiek zdecyduje się na przyprowadzenie go do domu? Wśród zalet na pewno na pierwszym planie jest psia lojalność oraz mocne przywiązanie do właścicieli. Należy również pamiętać, że mamy do czynienia ze znakomitym psem obronnym, sprawdzającym się jako stróż domu. Inne zalety tej rasy to dobre zdrowie.

Jakich wad należy spodziewać się po owczarku francuskim beauceron? Chęć do dominacji i upartość, na pewno będzie problemem dla osób uległych. Od właścicieli wymaga się, aby starannie i prawidłowo przeprowadzili psa przez proces socjalizacji i wychowania. Owczarki tego rodzaju są również niezwykle aktywne, dlatego osoby nielubiące ruchu, lub mające mało czasu mogą mieć problem.

Wzorzec:

Owczarek francuski beauceron – grupa I FCI, sekcja 1, nr wzorca 44

---

• Kraj pochodzenia: Francja 
• Wygląd ogólny: Pies duży, solidnie zbudowany, silny, dobrze umięśniony, ale nie ciężki; długość ciała nieznacznie przekracza wysokość w kłębie. Charakterystyczne podwójne „wilcze pazury” na tylnych kończynach, zwane ostrogami. 
• Wzrost: Pies 65-70 cm, suka 61-68 cm. 
• Szata: Włos krótki, gruby i twardy, gładko przylegający, od trzech do czterech cm. Podszerstek krótki, delikatny, gęsty, puszysty i zwarty, niewidoczny spod warstwy okrywowej, preferowany w mysim kolorze. Na udach i spodzie ogona sierść lekko frędzlowata. 
• Maść: Czarna-podpalana: kolor czarny nie może być wypłowiały, podpalania powinny być w wiewiórczym kolorze; znaczenia występują na głowie (plamki nad oczami i na policzkach), podgardlu, przedpiersiu (preferowane dwie duże plamy), kończynach (do 1/3 ich długości) i pod ogonem. Odmiana Arlekin: szata składa się z równomiernie rozłożonych plam czarnych i szarych (z przewagą koloru czarnego). Podpalania jak u odmiany czarnej. Dopuszczalna niewielka biała plamka na przedpiersiu. 
• Głowa: Dobrze rzeźbiona i harmonijna, czaszka płaska lub lekko zaokrąglona, bruzda nieznaczna, guz potyliczny dobrze widoczny. Stop słabo zaznaczony. Kufa nie może być wąska ani spiczasta. Nos czarny. Zgryz nożycowy. 
• Oczy: Lekko owalne, poziomo osadzone. Kolor kasztanowy, dopuszczalne ciemnoorzechowe, ale nie jaśniejsze. U odmiany arlekin dopuszcza się oczy niebieskie. 
• Uszy: Wysoko osadzone, noszone prosto. Kopiowane – nachylone lekko do przodu, środek ucha przechodzi przez linię będącą przedłużeniem boków szyi. Naturalne – w połowie podniesione, nie mogą być stojące. Powinny być płaskie i dość krótkie. 
• Tułów: Grzbiet prosty, kłąb wyraźny, klatka piersiowa szeroka i długa, jej przekrój powinien przekraczać o 1/5 wysokość w kłębie. Lędźwie krótkie, szerokie i dobrze umięśnione. Zad lekko nachylony. 
• Kończyny przednie: Proste, łopatki skośne i średnio długie, przedramiona umięśnione, stopy silne, okrągłe. 
• Kończyny tylne: Widziane z tyłu i z przodu proste, uda duże i dobrze umięśnione, podudzia silne. Prawie pionowe śródstopie tworzy z podudziem kąt wyraźnie rozwarty. Obowiązkowe podwójne wilcze pazury. Stopy jak u kończyn przednich. 
• Ogon: Długi, nisko noszony, sięga co najmniej do stawu skokowego, lekko zakrzywiony w formie litery „J”. Nie może być odchylony na bok, a w ruchu unoszony powyżej linii grzbietu. 
• Cena psa z rodowodem: ok. 3000 zł