Cirneco dell’etna

Cirneco Dell’Etna to rasa z długim rodowodem. Psy pochodzą z Sycylii, gdzie wykorzystywane były jako towarzysze w polowaniach na króliki. Zachowały się do dziś wizerunki tej rasy, choćby na monetach, czy rzymskich mozaikach. Po raz pierwszy nazwy rasy użyto na początku XVI wieku. Praktycznie do lat 30 XX wieku psy nie były popularne poza Sycylią.

W roku 1932 rozpoczęto przywracać rasie świetność. Siedem lat później powstał pierwszy wzorzec rasy, w latach 50 XX wieku pierwszy klub rasy. Psy są popularne przede wszystkim we Włoszech. Dodatkowo miłośnicy Cirneco dell’etna znajdą się w USA czy Finlandii. W kraju nad Wisłą pierwszy pies tej rasy pojawił się w 2005 roku.

Charakter

Psy tej rasy są niezwykle uparte, niezależne, ale równocześnie doskonale spisują się jako psy myśliwskie. W przeciwieństwie do innych chartów potrafią posługiwać się węchem. Cirneco potrzebują dużej ilości ruchu. Najlepiej, gdy mowa o porządnym wybieganiu się każdego dnia.

Natomiast spacerując z psem, trzeba uważać, aby w żaden sposób nie spuszczać go ze smyczy. Dość szybko wyzwoli się w nim instynkt myśliwski, przez co trudno będzie go później złapać. To psy, które są niezwykle otwarte na człowieka, w sposób szczery szukają kontaktu. Psów tej rasy pod żadnym pozorem nie można zostawiać samych w domu.

Po kilku godzinach samotność, z nudów zacznie niszczyć domowe przedmioty. Bardzo szybko należy rozpoczynać socjalizację psa, gdyż tylko w ten sposób staną się bardziej ufne dla człowieka. W stosunku do nieznanych im osób, zwierząt, są nieufne, śmiało bronią swojego terytorium.

Wychowanie oraz szkolenie

Cirneco dell’etna to rasa, która potrzebuje wyjątkowej konsekwencji w trakcie szkolenia, wychowania. Tylko w ten sposób można osiągać skuteczne rezultaty. Okazuje się jednak, że właściciel musi być cierpliwy i pozytywnie nastawiony do zwierzaka.

To pamiętliwe psy, przez co złe traktowanie jest przez nie pamiętane przez lata. Chcąc idealnie ułożyć, wychować psa, warto skorzystać z pomocy specjalistów.  

Zdrowie rasy

Rasa należy do tych zdrowszych, jednak mogą przydarzyć się jej np. alergie. Z uwagi na brak podszerstka, kiepsko znoszą wilgoć i zimno.

Jak prawidłowo żywić psy

Nie ma znaczenia, czy psom serwuje się gotową karmę, czy też samodzielnie przygotowuje posiłki. Naturalnie podczas okresu zimowego należy zadbać o jedzenie, z podwyższonym poziomem energetycznym.  

Zabiegi pielęgnacyjne

Pielęgnacja Cirneco dell’etna nie należy do skomplikowanych. Okazuje się, że w zupełności wystarczy raz na jakiś czas porządnie go wyszczotkować. Dodatkowo zaleca się umiejętnie dbać o psie uszy. Są one dość nieodporne na różne warunki atmosferyczne, co wymaga stałej kontroli.

Dla kogo ta rasa

Na pewno psy tej rasy nie są dobrym wyborem dla osób, które cenią sobie częste leniuchowanie. To również psia rasa, która nie jest odpowiednia dla niecierpliwych, nerwowych. Ich ułożenie wymaga dużych dawek cierpliwości i umiejętności.

Nerwusy nie mają zatem tutaj czego szukać. Zdecydowanie osoby stawiające na codzienną aktywność, mające duże pokłady cierpliwości, mogą bliżej zainteresować się Cirneco dell’etna.  

Zalety i wady psów tej rasy

Cirneco dell’etna to psy, które mają liczne zalety, ale i nieobce im pewne wady. Oto ich dokładna lista. Gdy mówimy o psich zaletach, koniecznie należy zwrócić uwagę, że nie wymagają skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych. To również psy, które sprawdzą się znakomicie jako towarzysze rodziny.

Te pochodzące z Sycylii psy, mimo sporej dawki energii podczas spacerów, w domu zachowują się w sposób zdyscyplinowany, są spokojne. Jakie wady mają psy Cirneco dell’etna? Przede wszystkim potrzebują sporej dawki codziennej aktywności.

To również psy, które mają instynkt łowiecki, przez co mogą być problemy podczas spacerów. Rasa jest samodzielne, niezależna, dlatego podczas wypraw w teren należy się pilnować.

Cirneco dell’etna – grupa V FCI, sekcja 7, nr wzorca 199

• Kraj pochodzenia: Włochy
• Charakter: pies obdarzony silnym instynktem łowieckim; bardzo przywiązany do domowników, nieufny wobec obcych
• Wielkość: psy 46-50 cm (tolerancja do 52 cm), suki 42-46 cm (tolerancja do 50 cm)
• Waga: psy 10-12 kg, suki 8-10 kg
• Szata: gładka i krótka na głowie, uszach i nogach; przylegająca, lecz twardsza i nieco dłuższa (3 cm) na tułowiu i ogonie
• Maść: jednokolorowa – płowa lub ruda w różnych odcieniach; dwukolorowa – jak wyżej, lecz z białymi znaczeniami (dopuszczalna strzałka na głowie, plamka na piersi, skarpetki, koniec ogona; kołnierz jest mniej pożądany); dopuszczalna maść jednolicie biała lub biała w rude łaty
• Długość życia: 12 lat
• Podatność na szkolenie: średnia
• Aktywność: wymaga regularnego biegania – wtedy w domu jest spokojny
• Koszty utrzymania: 100-200 zł mies.
• Odporność/podatność na choroby: rasa zdrowa, odporna na upał, ale dość wrażliwa na wilgoć i zimno

Możliwość nabycia szczeniaka: w Polsce miotu tej rasy jeszcze nie było